Het Tijdperk van de Gedecentraliseerde Browser?

De privacyvriendelijke browser van Brave integreert als allereerste het InterPlanetary File System (IPFS) voor al haar gebruikers. Volgens het bedrijf zal dit systeem helpen om het internet transparanter en veerkrachtiger te maken. Het revolutioneert de manier waarop we communiceren via het web. IPFS is een peer-to-peer protocol voor het hosten van webcontent. Voor het eerst zou het idee van een gedecentraliseerd web werkelijkheid kunnen worden. In deze blog leg ik uit op welke manier het InterPlanetary File System verschilt van de traditionele infrastructuur (HTTP(S)), en hoe het de toekomst van het Internet zou kunnen veranderen.

IPFS vs. HTTP(S)

Normaliter stuurt een webserver bepaalde informatie naar de gebruiker die een website wil bezoeken, zodat zijn of haar computer daarmee verbinding kan maken. Dit gebeurt door middel van HTTP of HTTPS, waarbij de data wordt versleuteld. De gebruiker en de webserver kunnen op deze manier met elkaar communiceren en informatie uitwisselen. Belangrijk om te benadrukken is dat we in het huidige systeem dus vertrouwen op gecentraliseerde servers. Zo is het afhankelijk van de snelheid van de server hoe snel een bepaalde website laadt. Iedere website, foto en video heeft in het huidige systeem een eigen webadres die begint met https://[...]. De gebruiker typt deze in de zoekbalk en zijn of haar computer vraagt de juiste gegevens op bij de webserver: ‘Location Based Addressing’ dus. Is de server offline? Dan betekent dit dat de informatie per direct niet meer toegankelijk is.

IPFS daarentegen, maakt gebruik van een netwerk van gedistribueerde nodes[1] om gegevens naar uw computer te versturen. In feite gaat het dus om een decentrale opslagplaats voor websites, die onderhouden wordt door de gebruikers in het netwerk. Iedere node bewaart namelijk informatie, die vervolgens door anderen kan worden opgevraagd. In plaats van de relatie webserver-gebruiker, wordt er bij IPFS daarom gebruik gemaakt van peer-to-peer sharing. Het belangrijkste gevolg hiervan is dat uw computer op zoek kan gaan naar specifieke content in plaats van naar de server waar deze op staat. U typt een webadres in zoals normaal, en het netwerk is in staat om de knooppunten te vinden die de gewenste inhoud opslaan. Vervolgens wordt de gewenste inhoud vanaf de dichtstbijzijnde node verstuurd.

Op deze manier vervalt de behoefte aan een centrale server. Er vindt een verschuiving plaats naar zogenaamde ‘Content Based Addressing’. Door middel van cryptografie checkt de computer of het inderdaad de juiste opgevraagde content is en of er niets aan is veranderd. Dit is wenselijk vanuit het oogpunt van veiligheid. Voor een meer technische uitleg verwijs ik naar deze link.

Een gedecentraliseerd Web

Dus, wat zijn de gevolgen? Ten eerste zal het web sneller worden, omdat informatie altijd vanaf de dichtstbijzijnde node wordt verstuurd. Daarnaast dalen de kosten voor het hosten van websites. Maar, met de reuring omtrent Trump, Twitter en Parler in het achterhoofd, vallen deze voorbeelden in het niet bij het derde gevolg.

Voorheen was het makkelijk om toegang tot content te ontzeggen. De overheid, ISPs en bedrijven hebben daarom de mogelijkheid om maatschappelijke waarden op te leggen aan (hun) gebruikers. Iedere aanvraag gaat immers naar een webserver, die vervolgens wel of geen toegang verleent. Met de introductie van IPFS is dit verleden tijd. Als gevolg van het gedecentraliseerde netwerk zouden websites veel minder vaak offline zijn, en wordt het moeilijker om websites en content de censureren. In een peer-to-peer netwerk is er immers geen ruimte voor een centrale autoriteit en het verwijderen van webcontent bij een node heeft geen effect op andere nodes.

IPFS is daarom beter bestand tegen het soort handhavingsacties die we eerder deze maand hebben gezien bij Amazon tegen Parler. Parler werd de toegang tot de server ontzegd en het platform was in één klap offline. Een ander voorbeeld vond ik in de NRC van afgelopen week. In Australië is er namelijk een nieuwe Mediacode aangekondigd, welke Google zou verplichten te betalen voor links naar nieuwsartikelen. Google verweert zich door te stellen dat “het principe van onbeperkt kunnen linken tussen websites fundamenteel is voor de zoekmachine.”[2] Daarnaast dreigt het bedrijf om de zoekmachine in zijn geheel te blokkeren voor Australische gebruikers. Natuurlijk kan een VPN hier uitkomst bieden, maar dat IPFS hiertegen bestand is lijkt mij in principe een goede zaak. Het bedrijf achter Brave zegt (terecht) dat het toevoegen van ondersteuning voor IPFS zal helpen om "de algemene veerkracht van het internet te verbeteren” en “systemic censorship” tegen te gaan.

Ik denk wel dat er nagedacht moet worden over de vraag of dit inderdaad de meest wenselijke oplossing is. Een gedecentraliseerd, ‘immutable’ Internet brengt namelijk ook gevaren met zich mee. Demonstranten in Amerika hebben dat onlangs nogmaals bevestigd. Met 24 miljoen actieve gebruikers per maand is Brave een groeiende speler in de browsermarkt, maar het is verre van de grootste. Er zou een reus als Chrome, die sinds 2016 een miljard gebruikers heeft gehad, nodig zijn om het decentrale web tot een reële mogelijkheid te maken. Laten we hopen dat er meer aandacht komt voor deze potentiële vervanger van HTTPS. Alleen op die manier zullen we erachter komen of IPFS ook wenselijk is. U kunt overigens toegang tot IPFS-content krijgen door versie 1.19 van Brave te installeren, die sinds 19 januari van dit jaar beschikbaar is.

[1] Deelnemers van het netwerk. Iedere node slaat informatie op, die vervolgens door anderen kan worden opgevraagd.

[2] F. Hofman, NRC, 22 januari 2021.